ღამის პეპელა თეთრად ზის ჭერზე,

ობობა თითქოს ციდან შლის ხიდებს,

კედლებზე ჩრდილნი მიაბიჯებენ.

წავიდა პაპა, დაგვრჩა ზღაპარი,

კვლავ ახრამუნებს ფიჩხებს ბუხარი,

მაგრამ ვინღა თქვას ძველი ამბავი,

ხან სახარხარო, ხან საწუხარი?!