ფანდურზე ავტირდებიო, 

ავაჰმე, ჩემო ნადობო, 

სადა რა იმყოფებიო, 

ვის რა სახლს დაემწყემსები, 

ვის კერას ჩამასჯდებიო, 

ლამაზ თეთრ კელაპტარივით, 

ვის ხელში ჩამასდნებიო. 

ადექ და ნისლო, მთას წადი, 

თავზე რას მებურვებიო. 

გადმოხედნება მწადიან, 

საცა შენ მეგულვებიო. 

ქალის მთხოვარო მთხუებო, 

ცეცხლშიამც დაიწვებიო, 

აკი, მას მეუბნებოდი, 

მე ჯერ არ გავთხოვდებიო.