შენი თვალი გაფართოვდა:

სივრცით გაივსო...

და დაეტია შიგ ღრუბლების

გაშლილი ფრთები...

შიგ დაეტია ქართლის მინდვრები...

შიგ დაეტია მწვერვალები,

შენ რომ გიყვარდა;

შიგ დაეტია ის საქართველო,

ამოვარდნილ გულივით რომ სცემს,

უთვალავ დარდით დაზნექილი

და შავბნელი ეჭვებით სავსე...