ცას მთა ჰკიდია, როგორც გიდელი,
ჩოხებს იხევენ ხენი, მთვრალები;
დედაო მიწავ, ისე გიდნები,
რომ სიყვარულად აგიზღვავდები.
ყაყაჩოსავით ვიწვი, ვწითლდები,
მწვანე სიცილში მხვევენ ყანები.
სერზე მზის ირგვლივ როკვენ იფნები,
როგორც კოცონთან ბოშა ქალები.