აქეთ მწვანე ფერდობია,

იქით-ლურჯი ფერდობი.

უკვე აღარ გენდობიან,

შენც არავის ენდობი.

მწუხარეა, ვხედავ მთები,

გულში მზეა ნაკლები.

უკვე აღარ მედარდები,

აღარც შენ გენაღვლები...

შენისლულა მთა-კორდები,

წერ სისხლიან სტრიქონებს....

უკვე არვის აგონდები,

შენც არავის იგონებ...

ქრება თეთრი კელაპტრები,

მგონი ქრება სინათლეც.

უკვე არვის ენატრები,

შენც არავის ინატრებ...

აქეთ მწვანე ფერდობია,

იქით-ლურჯი ფერდობი.

უკვე აღარ გენდობიან,

შენც არავის ენდობი.