დღეა მეოთხე ვიტკიებ ფეხებს,

ვგრძნობ ამინდების ცვალებადობას.

დახვრეტილ სიზმრებს ვაგროვებ ველზე

(საკურთან თავთან ვალშიც ამოვალ).

ქუჩები - როგორც პავილიონი,

დგანან და მაინც ნაბიჯს ითვლიან.

ჰოდა, ვეშვები თავით რიონში,

ჩემივე სულის მოაჯირიდან.