გიჟების სამოსით, თავისუფლებით 

და კიდევ მრავალი უფლებით შემოსილმა,

გამოიარე რამდენი ქუჩა?!

სამასი.

და ითვლი ასე: ერთი... ათი... სამასი.

სანდლებიც გაგიცვდა.

იარე, იარე, იარე,

სამასი ქუჩა გადმოიარე.

გზადაგზა ეძებდი დაკარგულს,

გამვლელებს აფრთხობდი შეკითხვით :

შენ ხომ არა ხარ სულიკო ?

იფიქრეს: გიჟია?! სალოსი?!

სულელი ქალები, კაცები...

ვერ მიხვდნენ, უბრალოდ,

გიჟების გეცვა შენ სამოსი.

აქ არის სულიკოც.

ცივა სულ ოდნავ.

მოიცა !

მოისხამს სიგიჟის თავშალს

და გამოიქცევა მესამასე ქუჩის კუთხეში.

ქალაქის ყველაზე ბნელი ქუჩაა,

ცოტა საშიშიც,

მაგრამ რა არის შიში, როცა გიჟის სამოსი გაცვია

და იქეთ აშინებ სხვებს.

ეძებენ ქალაქში:

გიჟების სამოსით, თავისუფლებით

და კიდევ ბევრი უფლებით შემოსილ წყვილს.

ისევ ეძებენ სულიკოს!