იქ, სიჩუმეში, ჩამოღვენთილ სანთელთა ფერში,

_ რაი არს შენი სახელი, დაო?!

აღსავლის კართან მზე ტორტმანებს,

აღსავლის კართან...

_ არცა რა, მხოლოდ სიყვარული,

ჩადგომა ქართა.

აღსავლის კართან,

ო, მდუმარე აღსავლის კართან,

რად მოწყენილან ზამბახები,

რად მოწყენილან?!