დანია სხვაა,

კი, საპყრობილე,

მაგრამ მის კედელში

არ ჩაგატანენ.

ჯერ ილაპარაკებ, ილაპარაკებ,

გულს მოიოხებ,

მოწამლული დაშნები მერე...

კირი მიწვავს ალერგიულ კანს,

აგურებიდან ყელი მიჩანს,

წითლად დაფოთლილი

არც პოეტია სადმე, გედს შემადაროს,

არც დედაჩემი,

მხოლოდ, ჰერტრუდა დადის, რომელსაც

მშობიარობის ტკივილებიც კი არ ჰქონია,

ისე გააჩინა

ხავერდის ვიწრო ჰამლეტი,

ამიტომ გრილია დანიის ჰაერივით,

_ ვაიმე, დედა, გავთავდი!

მაინც ვეუბნები...