ხმაშეწყობილად ახმაურდნენ სოფლის მამლები,
მზემ პირმშო დილას მადლიანი სხივი აწოვა.
ვერ ვამჩნევ როგორ, რა სისწრაფით გადის, პა, წლები,
ვერ ვხვდები... ჰოდა ვეღარ გხედავ ნაცნობ საწოლთან!
-გახსოვს? -დილით რომ გაგაღვიძეს კატის კნუტებმა,
მერე ცელი რომ ჩამოხსენი ლეღვის ტოტიდან...
ამბობდი: მდელოც სიცხისაგან ჩაიხუთება,
თუკი გლეხ-კაცი თავის დროზე მას არ მოთიბავს.
თენდება, მოჩანს უშენობა სარეცელიდან,
ვცდილობ, ძახილი მოგაწვდინო... თუმცა ამაოდ!
პა, სამყურები მოსაცელად ისევ გელიან,
რომ ბასრი ცელი ცვარიანზე ააქანაო.
15 ივლ. 2011 წ.