ხანდახან,

როცა მიმაგდებს სევდა

და ეჭვისაგან ვარ დაშრეტილი,

მღვრიე ნისლიდან

როგორც მხედარი,

გამოდის ხოლმე ჩემი შატილი.

ნისლში ჩნდებიან:

ჩემი გირევი,

ჩემი უშგული

და ჩემი გრემი,

და ჟამი,

როგორც ნანადირევი,

მოაქვთ მაღალი,

დაღლილი მხრებით...