ოჩოკოჩი ბაკუნობს თხის ჩლიქებით,

ოჩოკოჩს უჭირავს სტვირი.

იარა,

იარა,

დალექა ჩირგვები,

ახოსთან წაიქცა და ტირის.

ოჩოკოჩო,

ჰეი,

ოჩოკოჩო!

ჩაჰბერე,

დაუკარ სტვირი!

ოჩოკოჩი ხეტიალობს ნაურმალ შარაზე, _

კაცი ვარო და

სისხლი მიდუღს,

მეგრელმა ქალებმა კარები ჩარაზეს

_ დიიდუ!

ფაცხაში ბავშვებმა უმატეს ტირილს,

ფაცხაში ვარსკვლავები ცვივა.

ოჩოკოჩო, ჩაჰბერე,

დაუკარ სტვირი,

ცივა...

ოჩოკოჩი წყევლის

ღამეებს მთვარიანს,

სიყვარულით ღარიბს,

მარტოობას მდიდრულს.

ოჩოკოჩი ტყეში დადის და

ოჩოკოჩი მთვრალია,

დიდუ!