ტკივილი მინგრევს გულის ფიცარს,

გიცან, ჩემი ზღაპრის გმირი გიცან;

მაგრამ უმწეო და ხელშიშველი,

შენ მე ვეღარაფერს ვერ გიშველი;

საფიც, სალაღობოდ გაჩენილო,

არ მსურს დავიჯერო დანახული;

ჩემო დამაშვრალო მარჩენალო,

კვდები კაცის ხელით დალახვრული;

გულში განუკურნელ დარდად ჩამრჩი,

ბოღმამ ერთიანად გამომცალა;

რისთვის გამოგწირეს დასადაშნად,

თავი ვერ გავართვი გამოცანას;

რატომ გაგიმეტეს სასიკვდილოდ,

ასე მიმნდობი და უწყინარი;

მინდა ვითავცემო და ვიკივლო,

გიგლოვო საყვარელი, უტყვი ხარი;

როცა ჩემს ზღაპარში მოხვალ კვლავაც,

არვის დაგანებებ მოსაკლავად;

სიბერე მიწეულს გიპატრონებ,

გიბოძებ ბალახიან მისადგომებს;

ვეღარ მოგაკარონ დაშნა, შუბი,

კოცნით დაგიფარო წმინდა შუბლი;

ბელტი-ბელტს აბრუნო შემართებით,

რქებზე დაგიმაგრო კელაპტრები;

საცირკედ აღარ გახდე ამაგდარი,

ჩემი მარჩენალი ლაბა ხარი!