ვარ ამ ფიქრით გართული,

ფიქრია თუ ღაღადისი:

ყველაფერი ქართული! –

საქარველოს საკადრისი!

წლობით შორეთს დანთქმული

თითქოს მიხმობს ტაოს სული...

გამტანობა – ქართული!

ანუ – ვეფხისტყაოსნური!..

ყდაზე ბულბულდასმული,

ჟამთა სვლას რომ ედავება–

მშვენიერი, ქართული,

წმინდა წიგნი – დედაენა!..

გულისთქმაში ჩართული

წყაროა თუ ფშაველური;

მთები, მთებიც ქართული,

ანუ – ვაჟაფშაველური!..

ოდოია, ნადური,

მართალი და ძველებური!

ცა-ფირუზიც – ქართული!

ანუ – მაღალწერეთლური!..

ზარის რეკვა გაბმული,

ქაშვეთური, სიონური...

მთვარე? – მთვარეც ქართული,

ანუ – გალაკტიონური!..

საზი – არა! ფანდური!

ზურნის ჭიჭყინს ნუ კადრულობ!

ყველაფერი – ქართული!

არაფერი – უქართულო!..

არა თავის კანტური,

ლიქნა გადაშენებული!

კვლავ – ძლევა¡ ქართული!

ანუ – აღმაშენებლური!..

სხვა დანარჩენს – არული!

გვეყო მანჭვა პირფერული!

მხოლოდ – იდეალური

ფესვი, ფესვი იბერული!..

ოშკია თუ ბანაა,

კახია თუ ჰერეთია, –

ჩვენი ანაბანაა,

ჩვენი სასურველეთია!

მისი სულიც გამწარდეს,

ყასაბთანაც ვაიგივოთ, –

ვინც ქართლს, როგორც სამწვადე,

ამოჰკვეთა საინგილო!...

და მიუძღვნა ფეშქეშად

იქვე, სამაჰმადიანოს.

მაგნაირი ქვეშქვეშა

შვილი ღმერთმა ატიალოს!..

ახლა ნატვრით ვათენებ,

ან რა პირით გავჩუმდები?–

დაუბრუნდეს ქართველებს

წართმეული `საჩუქრები!..”

დაბლა – შხამი გართხმული,

მაღლა კიდევ – ყარყაშია...

რასაც ჰქვია ქართული,

სიძულვილის ალყაშია!..

ბილწი ხელი ფათურობს

და თავს იჩენს გამგელება;

კარგი რომ ხარ, ქართულო,

მტერიც მიტომ არ გელევა!..

უნდა ვიყოთ თვალფხიზლად,

როგორც ძველი მეთოფური;

სათნოება დავიცვათ

პირმზე თამარდედოფლური!..