დუმს, თვლემს შუადღე და ტყე შუამთის.

მიწა სავსეა ფოთლის ნამქერით.

ამაღლებულა სული სულმნათის

და დედამიწას უხმოდ დასცქერის. . .

და ასე სულმთლად სასომიხდილი

დიდი დუმილით გადადის საზღვრებს.

ხევებში ისმის წყალთა ქვითინი,

ვინ იცის, წყალნი ტირიან რაზედ. . .