ქურმუხმა არაგვს გასძახა:

– დავრჩი განმარტოებით,

ძმაო, იქნებ დამფარო

პაპა მუხის რტოებით.

რქაწითელი ქვითინებს:

– მეკარგება სურნელი.

ნუთუ ყველა გათავდა,

დავრჩით განუკურნელი?!

საინგილო ჩემია

ბურთითა და მოედნით...

არაგვო, შენ მიჩრდილე

პაპა მუხის რტოებით.