ავდარმა თითქმის შთანთქა ქალაქი,

თოვლმა გაუღო კარი ზღაპარსაც,

მოვიდა მარტი, როგორც დალაქი

და ზამთარს თეთრი წვერი გაპარსა.

მერე გაფინა მწვანე სატინა,

ეს რა აფთარი ვინმე ყოფილა,

თოვლი ჯერ ცხარე ცრემლით ატირა

და მერე სული გააფრთხობინა.