აჰა, აყვავდა ისევ,

დალის ოცნების ბაღი!..

ვკვნესი: უფალო, მიხსენ,

როცა წერისგან დაღლილს,

სიკვდილი მომენატრება,

თავის მოკვლაზე ვფიქრობ...

უეცრად აშრიალდება,

სატანა სანთელს მიქრობს _

ტვინში... იღვიძებს ბუნება _

ჩემში... მეც ვიგრძენ, ბაღმაც:

აჰანდე, შემობრუნება

დაღმა მავალის აღმა...