ძლივს ჩანს: _ ხეების წვეროკინებზე

ფარტენასავით ნისლი ირთვება,

დილა ჩამორბის სივრცის კიბეზე,

ამოისუნთქეს სიო მინდვრებმა.

ძვირფასი თვლები ყრია მოლზე და

`ცვრიან ბალახზე~ თბილად ვსველდები...

დღეს, წარსულივით შორს ხარ როდესაც,

ნეტავ, ვიცოდე, თუ გახსენდები?