თბილი ნიავი

ბავშვივით მკოცნის,

დგას გაზაფხული

იისთვალება,

თითქოს ახლახან

ვიყავი ოცის,

უცნაური და...

ცოტა თავნება.

ვიყავი ოცის,

სავსე ოცნებით,

მივუყვებოდი

ბილიკებს აღმა,

მერე გაფრინდნენ

წლები _ ფრთოსნები

და ნაჩუქარი

ყვავილიც გახმა...

დღეს სხვებს ამშვენებთ

წარმტაცი ოცი,

ჰგვანან ირმებს და

ტალღების ღელვას,

ვჩუქნი ღიმილს და

ვაცილებ ლოცვით:

_ ღმერთო, მშვიდობით

ატარე ყველა...