მიწაზე ვწერ და ცაში ვათეთრებ,

მაგრამ სულ თოვლად მაცრის უფალი.

რა წაგაკითხოთ: ძმებს და ქალღმერთებს,

ვით შემოგკადროთ ეს ნასუფრალი...

ლექსიც ქალივით აქეთ-იქეთობს,

თუ დაიგულა გული ვნებული;

სული როგორღა ამოვითეთრო _

ბოღმა-ბალღამში ამოვლებული!..

მორჩა! _ აწ ლექსს არ გაგაცრევინებ

და არც კირსა გთხოვ, ვით კირითხურო,

ოღონდაც, ერთხელ მეც მათქმევინე:

რომ აქ ვწერ, მაგრამ... ცაში ვკითხულობ!..