_ თუ შენც გულში გქონდა ჩავარდნილი,

რა ვი, უარი კი მიანაყე...

ჰაი, შე პატარა კუდიანო,

ჰაი, შე ძალისძალა სიამაყევ!

ავდევდე მაგნაირ ბალღ-ბულღებსა,

კარგა ვუტირებდი დედას ჯერაც...

გამჩენძაღლს, ქალი არსად გაეგო, რო

ეგრე ჰაიჰარად დაგიჯერა.

პაპა გენაცვალოს, მაგ ხნობისა

თოფის წამალივით უცებ ვტყროდი,

უნდილი რამ ჩანდა, შვილო, თორე

განა მე თავად არ ვეტყოდი.

`აჰა, ეს ნაბადი მეცხვარული,

არც კი გამოჩნდება გარეთ ქოში...~

ე ჩემ შავრა ცხენსაც ვაჩუქებდი,

იმით გაგაფრენდა ყაბარდოში.

იქ ერთი ნაძმობი მეცხვარე მყავს,

ჩამოტყავდებოდა ნისლა ხარი...

ვეტყოდი, იმის პაპა ვყოფილიყავ,

პაპაშენი ვიყავ და... ვერ ვუთხარი!