(ნინოს)

სულ ახალგაზრდა დააბერა

თოვლმა აპრილი...

ოდესმე მაინც

ხომ უნდა გითხრა,

თუნდაც უსიტყვოდ ამ სიყვარულზე...

შენ იღიმები,

კურცხალი ბრწყინავს

ცრემლში ალმასი გაინამდვილებს

და ირეკლება ტყემლის ყვავილში _

აპრილის ბოლოს მაინც მოთოვა...

ფერადი, როგორც სიმღერები,

თოვლმა დააქრო,

ტყე გააფითრა

ფრინველების დუმილმა თოვლით,

ქარმა იმძლავრა,

ააქაფა თეთრი წყვდიადი,

რეკავს...

ტყემლები იმეორებს: ზარი და ზარი...

ვიცი, ერთხელაც შენს წინაშე

სიმუნჯე მომკლავს

და მწუხარებით სრულქმნი საღამოს...