როდესაც აზრი ეკარგება კედლების არსებობას. 

სიჩუმე.

როდესაც ფიქრი ხდება

ერთადერთი

და ყოვლისშემძლე... 

მეხსიერების ნემსის ქვეშ კი

ისევ ბრუნავს განვლილი ცხოვრება _

მშვენიერი, ოღონდ ზოგიერთ ადგილას ოდნავ გაკაწრული _ ფირფიტასავით... 

სიჩუმე.