უკვე ამ წვიმის არიას
საკუთარ ჭერქვეშ ვხვდები,
მოწყენილები არიან
ჩემი მოყვარე მტრები.
ოცდამეათე ზაფხული
საკუთარ კართან ფეთქავს,
თუმცა რითმით ვარ გართული...
სხვა რამ მინდოდა მეთქვა:
შენ ხომ ორასი წელია
წამოხდილი გაქვს ჭერხო.
საქართველოზე ბედნიერს
ქართველს ნუ გახდი, ღმერთო...