Litclub.ge

პოეტი
ხან უგნური ვარ, ხან ბრძენი, 

ხან არც ისა ვარ, არც ისა! 

გარემოების საყვირი, 

არც მიწისა ვარ, არც ცისა. 


ნუ მკიცხავ, მნახო უგნურად, 

ნურც გაიკვირვებ ბრძნობასა; 

სულ სხვა ჰყავს ხელისუფალი 

ამ ჩემს გონება-გრძნობასა. 


ეს გული, სარკედ ქცეული, 

ბუნების ნათავხედია: 

მხოლოდ მის სახეს გიჩვენებთ, 

რასაც შიგ ჩაუხედია. 


ენაც მას ამბობს, რაც სმენას 

სხვისაგან გაუგონია; 

ან თვალს უნახავს და ჭკუას 

გაუზომ-აუწონია! 


თქვენ რომ გგონიათ, ის არ ვარ, 

სხვებს რომ ჰგონიათ, არც ისა! 

შუაკაცი ვარ უბრალო, 

ხან მიწისა ვარ, ხან ცისა.