ავგუსტინ...

ეს მე ვარ ფაიდე.

აჩრდილი ჩავლილი კირთებით.

შენს ცოდვებს ჩემს მხრებზე დავიდებ,

აწ დამჭკნარ ტიტებით ვირთვები.

რომეო, მაგემე სამსალა,

კაპულეტს კვლავ ეტრფის მონტეგი.

აკლდამა შლეგ სნებას დამალავს,

უსიტყვოდ დაშვრება სონეტი.

ვილჰემით ვიწყები გრეტჰენი,

ვერტერულ ვნებებით ვმთავრდები,

რა მოხდა, მცირე ხნით ვიგვრიტე,

წარმავალ ჟამზეც ვარ თავდები.

მერი ვარ, ცისფერი მერდინით,

მუზათა სიზმრების მხილველი,

ბოლო ლექსს აუწყდა წერტილი, _

ცას, ეფემერული ფრინველი...