ბორბალოს მთიდან ბობოქარ ქარმა

დაქუეხისკენ ნისლი დაფანტა

და მონადირემ იქვე, ჩვენს ახლოს,

დამფრთხალი შველი დაასაფანტა.

წითელი სისხლით იპკურა მოლი,

სროლის ხმას მთები სადღაც კარგავდა,

შევკრთით უეცრად მე, შენ და თოვლი,

ერთი სიცოცხლე კიდევ გათავდა.