წვიმს, გულუბრყვილოდ ტიტინებს და მხრებით იცინის,
რომ ერთმანეთთან გავჩერდით და აღარ მივედით.
ხოლო ეს წვიმა ლაფსუსია, რადგან ისინიც
ჩამოდიოდნენ და წვიმაში აიგივებდი.

უჩვეულოა, უაქცენტო და მედინალი,
რა ისე მოხდა, რომ სამყაროს თხელი ლიბრივით
ვერ გავაცალეთ დაწყვეტილი წვიმის მდინარე
და რა თქმა უნდა, რაღაც ძალზე ჩვეულებრივი.

ისეთი ღია ფანჯრებია, წვიმით ავსებენ
ოთახს. ო, არ ვარ მოწყენილი და მითუმეტეს
რომანტიული, იატაკზეც, როგორც ასეთი,
აგდია ღამე, როგორც ყუთი, როგორც იმედი.

წვიმს, გამოცდილად, ლაკონურად, მხრები, ნოველა,
მოკლე ფრაზებით, მოკლებული ყველა სიფითრეს.
ხოლო ეს წვიმა ნამდვილია, როგორც ყოველი
წვიმა, რომელთა სისველეშიც გამოვიფიტეთ.