ეს არ იყო უბრალოდ მოლანდება ჩვეული,

და არც ახლადმოსული ყვავილების სინაზე,

არც სიყვითლე _ ნოემბრის მომაკვდავი სხეული,

მზე კვდებოდა დიდი ხნის ცოდვილ დედამიწაზე.

ეს არ იყო დამღლელი განშორების სურვილი,

ვარსკვლავები მოედო სიყმაწვილის აღმართებს,

არ მტოვებდა უდაბნოს იისფერი წყურვილი,

ჩემი სულის პერანგი _ ლოცვის ძალა წამართვეს.

ეს არ იყო წარსულის ღამისფერი თარეში,

და არც სევდისთვალება პატიების სინაზე,

მზე ანათებს ბავშვობის მარადიულ მხარეში,

რეკავს ჟამი განკითხვის ცოდვილ დედამიწაზე.