ბებერი მუხა კვლავ წარსულს აქებს.
მთვარე შუქს აფრქვევს ზანტად, ნებივრად.
მე შენს სანუკვარ, ღვთაებრივ ბაგეს
ოცნებებშიაც არ შევხებივარ.

იისფერ ჩადრში - შუბლი და თმები.
აქ ხარ სნეული, სიჩუმით სავსე.
მეყინება და მითრთის თითები
შენი ხელების გახსენებაზე.

წელთა დინებას დუმილი სდევდა.
შეხვედრის ჟინი ვით არ მახსოვდეს.
შენი პასუხი მიმატებს სევდას:
ეს მე მიყვარდი, შენ _ არასოდეს.