მარმარის ნატეხს - გამომზირალს ცივად და მკაცრად -
რად დაემგზავრა, მშვენიერო, ხვედრი კეთილი? -
და წარმავლობას - უკვდავებად გამოკვეთილი
ქმნილება ებრძვის შემოქმედის ჯუფთად და ნაცვლად.

შედეგი რჩება სრულქმნილებად, მიზეზი - ნაცრად,
და ხელოვნება ბუნებაზე - მსახვრალ ბედივით
იმარჯვებს თითქოს, რათა ჟამი მიწყივ მედინი
ქვის ქმნილებაში ჩაამკვიდროს, ჩადოს და ჩაწნას.

ასე, საჭრეთელს შეუძლია სულ სხვა მისნობა,
რომ ჩვენს სიცოცხლეს მიანიჭოს მარადისობა;
და როს სხეული ხრწნადობისთვის შეემზადება,

შენ, ქვადქცეული, გააგრძელებ დროში მგზავრობას
და ქმნილებაში ჩაძერწილი შენი ხატება
ჩვენს სიყვარულზე მოუყვება შთამომავლობას.