ისე დავიპყარი
მწვერვალი მიპარვით -
ნაყოფი ვუსრისე ეკალს უმწიფარი,
ჩემს სავალ ფერდობზე ლაღად რომ ხარობდა.
მწვერვალი სუფევდა
მახლობლად ღრუბელთა
და ძლიერ შორს იყო ცხოვრების ხაროდან...

მომქონდა ზემოდან,
რაც მოსახვეჭია;
რომ არ დამცვენოდა,
კბილებით მეჭირა...
და აწი ამ ძღვენმა თუგინდ გამაცუდოს
მსგავსად მოწყალების უტიფრად მთხოვართა,
სახეს კმაყოფილი იერით მოვირთავ
და დამშვიდებული მოვივლი საწუთროს.