ჩემს ყოფილ მეგობარს ზამთარი არ უყვარდა
რიგიანად საუბრობდა ფრანგულად სკოლაში
უყვარდა ჩემი ყოფილი კლასელი,
შემდგომში ასევე განსვენებული პოეტის
ვლადიმირ ნიკოლაევიჩ ერემენკოს ასული
მოგვიანებით მათ უკვე მთელი სამი
ენა ჰქონდათ. თუმცა ორივესთვის ეს იყო ძალიან ცოტა.
ქალს ჩვეულებრივ ეძინა მანქანის უკანა
სავარძელზე და, მხოლოდ იშვიათად გამოღვიძებული,
საქმეში რთავდა თავის ქალურ ეშხსა და ღიმილს.
ჩემს ყოფილ მეგობარსაც ალბათ მოეწონებოდა გინზბურგი,
პატარა სიმღერა შავი ტრომბონისთვის და ჟე თ'აიმე, ასევე,
ბონი პარკერი და კლაიდ
ბეროუ. თუმცა, ჩემს ყოფილ მეგობარს
საერთოდაც არ უყვარდა მუსიკა და მას ზედმეტ,
უსარგებლო ტვირთად მიიჩნევდა,
რომელიც გვწყვეტდა სხვა, მაშინ ორივესთვის
გაცილებით მთავარ რაღაცას.
გულწრფელად რომ ვთქვა, მოვახერხე არცთუ ბევრის დამახსოვრება,
კერძოდ, ვთქვათ, იმის, თუ ტირილი როგორ იცოდა
კედლისაკენ ზურგშექცეულმა.
თუმცა არ ღირს დაწვრილმანება,
მთავარია, ახლა რას ვშვრებით,
თორემ... მაშინ ხომ ორივენი სხვანი ვიყავით,
ჯერაც სრულიად - შეიძლება ითქვას - ბავშვები...
ანდა აი, რა: მე გადავცემ წერილს მისგან -
ჩირქოვანი ანგინისგან გაწამებულ კავალერისგან
გაგზავნილ მცირე ჩანაწერს გოგონა ანას,
ორი კვირის წინ რომელთანაც
მეც ვიკოცნავე თითქმის პირველად
ჩემს სიცოცხლეში. ანტრაქტისას,
ჩვენ ორის მიერ გაკეთებული საღამოს დროს,
ვისოცკის რომ ეძღვნებოდა, ასევე განსვენებულს
ორი კვირის წინ სკოლის სააქტო დარბაზის
ბნელ კულისებს მიღმა, ხავერდის მტვრიან,
გრძელ ფარდაში გახვეულებმა.
ჩემს განსვენებულ მეგობარს უყვარდა მოგზაურობა,
ისე უყვარდა, მთელი ცხრა თვე ცხოვრობდა
პარიზში იმ დროისათვის უკვე სასიკვდილოდ გადადებული
მოხუცი მიტერანის ანუ საფრანგეთის რესპუბლიკის
მთავრობის ხარჯზე,
თუმცა არ მინდა გარდაცვლილზე ცუდად იფიქროთ,
რადგან სათავე ბოროტისა მუდამ ფიქრია,
ამიტომ უნდა მოგახსენოთ, რომ მე პირადად,
თითქმის არასდროს ეს არ მიქნია.
მხოლოდ და მხოლოდ იშვიათად ვფიქრობდი და ვლაპარაკობდი
ურიგოდ და უმართებულოდ, მაგრამ ახლა სულერთია, რადგან
როგორც ცნობილია, მკვდრებთან ყველაფერი კარგადაა
ან სულაც არაფერია, იმიტომ, რომ მათზე ან კარგი
ანდა არაფერია ცნობილი, არ შეიძლება აუგის თქმა -
ვფიქრობ მე და მორიგ ქინძისთავს
ვურჭობ ცვილის გამხდარ თოჯინას,
რომელიც მას ისე ჰგავს, როგორც წყლის ორი წვეთი,
თუნდაც იმით, რომ
მკვდრებს არ სტკივათ.
