ქათქათა ფარდებს
საავადმყოფოს პალატის ფანჯრებზე
საღამოს მზე ელამუნება.
პალატა კლასს ჰგავს.
მახსენდება, როცა სკოლაში ვსწავლობდი,
ჩემმა საყვარელმა მასწავლებელმა
(იგი ინგლისურს გვასწავლიდა),
აკურატულად გაწმინდა დაფა
და იღლიაში წიგნამოჩრილმა
გვითხრა: "ნახვამდის, მეგობრებო!"
როცა ის კლასიდან გადიოდა
საღამოს მზის სხივები
მხრებზე ეფერებოდნენ.
ძალიან მინდა ისე წავიდე ამ ცხოვრებიდან,
რომ წასაშლელი წავშალო და ვთქვა: "ნახვამდის, მეგობრებო" -
ზუსტად ისე, როგორც ოდესღაც ჩემმა მასწავლებელმა,
რომელიც გაკვეთილის შემდეგ კლასიდან გავიდა.