მაისტელთ გაურიგებავ

გორგისად შაკვრა გზისაო.

გორგის ნუ მახკლავთ, ქისტებო,

მა უთურგაის შვილსაო!

თუ მახკლავთ, ხელს კი ნუ მასჭრით,

ბრალია კაი ყმისაო...

არ დაიჯერეს ქისტებმა, -

“გორგიმაც ესრე ქნისაო,

გორგის ციხეზედ აკრავის

თორმეტ მარჯვენა მტრისაო”...

ჩაუსხდეს მთის თავს, მთის ძირსა,

ფერ ვერ უცვალეს მგლისაო...

“ვაი თქვენს გორგის, ქისტებო,

ხანი არ მექნა ცდისაო!

თუ შამხვედროდით პირდაპირ -

ქნევა მეც ვიცი ხმლისაო!”