Litclub.ge

გულს
გულო, ჩემს ხელთ ხარ ცოტა ხანს, 
შემდეგ იქცევი მიწადა, 
მანამა სცოცხლობ ჩემთანა, 
შენც უნდა იყო ბიჭადა! 
რაც-კი რამ სასიცოცხლოა, 
შესვი, დალიე ხარბადა: 
ზოგი გვირგვინად დაიდგი, 
ზოგი ჩაიცვი კაბადა, 
საწყევრად ისიცა კმარა, 
როცა ვიქცევით ლაფადა; 
როს მიწას ვიწვნეთ უგრძნობლად, 
ჭია-ღუების საჭმელად, 
აღარ გვეცალოს სატირლად, 
აღარც სიმღერის სათქმელად, 
სამარის ქვასა ზედ ეკრას 
ნარი და შამბი სანთელად; 
ცა სჭექდეს, წვიმაც დიოდეს, 
დილის მზეც ამოდიოდეს, 
ურიცხვი გუნდი ყვავილთა 
მიწიდამ გამოდიოდეს, 
სატრფო ჰკოცნიდეს სატრფოსა, 
ჩვენ ერთიც არ მოგვდიოდეს!