ბევრი რამე უცებ გახდა გვიანი,
აწი ჩემი გახარებაც ვინ თქვა...
ერთი-ორი სტრიქონი ვთქვი ფრთიანი,
თვალზე ცრემლის მომგვრელი მაქვს სიტყვა!
ლექსი არის დარდი, რწმენა, ცხონება,
ცეცხლს მიკიდებს, რჩება მხოლოდ ფერფლი...
სუნთქვა, სისხლი, გული, გრძნობა, გონება:
ლექსს შევწირე... ლექსის მქვია მსხვერპლი!