„და ნაკვალევს წვიმა წაშლის“
მდუმარედ უცქერ ბებერ ხეს ვაშლის,
ბევრ სიამეზე ბევრჯერ თქვა არა.
რას იზამ, წვიმა ნაკვალევს წაშლის,
მაგრამ ვერ წაშლის სულის იარას...
ხმა გესმის მეტად ტრაგიკულ მარშის,
მოკვდა, ვინც მუდამ მარტოდ იარა.
რას იზამ, წვიმა ნაკვალევს წაშლის,
მაგრამ ვერ წაშლის სულის იარას...