(თვალითნანახიშემთხვევებიდან)

ვითომ ყურმილი ეჭირა ხელში,
ჭრელი ემოსა კაბა და კოფთა,
ღიმილი ეკრა და, მთელის ეშხით,
უმობილუროდ ლაპარაკობდა.

შუბლს აჩნდა წელი, სამოცზე მეტი,
ვთქვი, რამ შეჰყარა, მოხუცს, ეს მოდა!..
მიკეკლუცობდა - გაპუდრულს, კეთილს -
აშკარა იყო, ხმა ჩაესმოდა.

არ აყოვნებდა "პასუხს" საწყალი,
კონწიალობდა, მხარიღლივ, ჩანთა;
აშკარად, ღმერთი ჰყავდა გამწყრალი
და ბედნიერიც, აშკარად, ჩანდა.

მაინც რჩებოდა ღვთის ანაბარად...
გალაღებული იყო იმითი -
გამოურთავდა ვერვინ "აპარატს",
განუსაზღვრელი ჰქონდა ლიმიტი.

შექანებული, დღეს ბლომად დადის,
სულ არ ჭირდებათ ნიღაბ-პარიკი;
გულს შეგიქანებს დანახვა მათი,
ჩუმი სიცილი და ლაპარაკი.