რკონი,
ნიავი...
მზის სხივებმა მტვრის – დროის ხაზი
ტაძრის ქვიან ტანში გამოჭრეს
(ისმოდა ლოცვა – ყელგაღადრულ კრავთა ბალადა).
მე მომეჩვენა,
დიდი ხნის წინ ნაწერ ფრესკაზე
იდგა მარიამ...
და ჩვილ ქრისტეს, როგორც ნაოჭებს,
სახეზე
კედლის წარსულ ბზარებს ვერ უმალავდა.