რაღაც შორეული მონატრებით,

რაღაც უცნაური რუდუნებით,

დგანან ქარაფებზე მონასტრები,

ცისკენ ილტვიან და... დუდუნებენ.

დამყავს გულის ჯიბით რვეულები,

დარდობს უმზეობას ბეგონია,

ჩემში - წვიმების და, ჩვეულებრივ,

შენი მონატრების სეზონია.