გულს ქარიშხალი ვერ დაიმონებს,
თავად ქარიშხლობს დღით და ღამითა,
შენი სიცივე მყინვარს მაგონებს,
მიხვალ, მშვენება მიგაქვს ყვავილთა.
ნუ გამიქრები, ქალავ, უკვალოდ,
ფშავ-ხევსურეთის ხატებს გაფიცებ,
შევეწირები ამ მთებს უდაოდ,
ქარსა და ნისლში გზას ვერ გავიგნებ.
მაგ თვალთა ხიბლი, ვიცი, არ მწყალობს,
ციცაბოებზე მიმტრო ბილიკმა,
აჰა, სიმღერას გიტოვებ, ქალო,
დაგეფინება გზებზე თილისმად.