სონეტი 32 (მთარგმენელი:რეზო თაბუკაშვილი)
როცა ვიქნები საუკუნო ძილით მძინარი,
სიკვდილის ფერფლი დააყუცებს სულის გოდებას,
მერე თუ შეგვხვდა ჩემი ლექსი ნაცოდვილარი,
შენი მიჯნურის სტრიქონები მოგაგონდება.
მთ შეადარებ, რასაც შექმნის ახალგაზრდობა,
მიხვდები მაშინ – არც კი ღირდა შესადარებლად,
მაგრამ, ძვირფასო, ჩემი ლექსი იმით ფასდება,
რომ მარადიულ სიყვარულის ცეცხლს ატარებდა.
იფიქრე, რომ არ ჩამქრალიყო ჩემი ცხოვრება,
რომ არ გაესწრო აწყვეტილი დროის ჭენებას,
ჩემი ლექსები იქცეოდნენ წინამძღოლებად,
ახალ სტრიქონებს აანათებდა შენი მშვენება.
მგრამ გახსოვდეს, სიცოცხლიგან ვარ გამიჯნული,
ახლებში რითმა დააფასე, ჩემში – მიჯნური.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru