სონეტი 137 (მთარგმენელი:რეზო თაბუკაშვილი)
ბრმა სიყვარულო, რად წამართვი სინათლე თვალთა,
თუმც ვიყურები, აღარ ძალუძთ ხილვა ამ თვალებს,
მშვენიერებას ხომ ყოველთვის ვხედავდი ნათლად,
მაშ, სიმახინჯე სილამაზედ რატომ ჩავთვალე?!
მზერამ თვალები მოისყიდა უკუღმართები,
ყველასთვის ღია მოუძებნა ნავსაყუდარი,
თვალთა სიცრუემ გამოჭედა რკინის ხლართები,
ჩემი გულისთქმის საბორკავი და სახუთარი.
ადგილი, სადაც ყველა ბრიყვი დაბოდიალობს,
გულმა ნაკრძალად შეძლო მისი გამოცხადება,
თქვენ ამას ხედავთ, მაგრამ ცდილობთ, თვალნო ტიალნო,
ამ გონჯი სახის გასაღებას ნამდვილ ხატებად.
ჩემთვის სიცრუე გადაიქცა ამ ბილწ მორევად,
და აღარც გულის, აღარც თვალის ძალმიძმს მორევა!.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru