გაზიარება

ძაღლის ბედი

გზად მიხვალ,
ლეგა ნაგაზი
მოგდევს და გელაქუცება.
გორიდან გიმზერ, გავბრაზდი
ამ ჩემს იღბალზე, უცება.

მე ვნატრობ: მიწყივ შენს ახლო
ყოფნას და შენთან მხარდამხარ
სვლას, მაგრამ ბედი - ეს ძაღლი -
მიყეფს და გვრიყავს ხანდახან...

მიდიხარ...
თქვენსკენ ვაფრინე
გული - გვემული ნაღვლითა...
ვაჰ, დედას მტრისას, გაბრიელ,

ბედით გჯობია ძაღლიცა!