გაზიარება

ნაწყვეტი ^{ექსკლიუზივი}

თამარ ჩარექიშვილს
წუხელის შენთან ვათიე ღამე,
სასახლეს ირგვლივ ეფინა ბაღი.
და გაფრენილი მუსიკის ღალა
სადღაც უსტვენდა მდინარის გაღმით.
შენ კლავიშები შემოგტიროდნენ,
ნუგეში, ხსოვნა, ბედი გვიანი,
იდგა ყვავილთა ჩუმი ტიტინი
და შენს ფანჯრებთან ტაშის გრიალი.