ამოიკივლებს მარტოობა მშრალი ყელიდან
ვერ დაიურვებს პატარა და მთრთოლვარე ხელი...
მე მომეჩვენა მარტოობა ჩვენს თვალებს შლიდა
და საზვარაკოდ მივანებე ჩემივე ყელი.

მე მომეჩვენა უმწეობაც ჩვენს თვალებს შლიდა
და შენს თვალებში გადამქონდა ფერიდან ფერი
თეთრი ბატკანი მობაკუნდა მოწითნო მზიდან
შემომბღავლა და ამილოკა მთრთოლვარე ყელი.

ყელს ამოჰქონდა ჩვილი გრძნობა და შიშვლად ზრდიდა
მე ვიყავ თიხა ჩემი ყელის სისხლივით ცხელი
ო, ჩემი ნეკნი მოცახცახე და ერთი ციდა
კვლავ შენში იყო ოდითგანვე ჩემი და შენი.