გაზიარება

მე... შენ... ჩვენ...

მე... ისეთი სიყვარული გამოვცადე
აწი უნდა შევიყვარო ვინღა...
დამაცადე... სავსე მთვარის ამოსვლამდე
გევედრები – ნურაფერს ნუ მკითხავ...
.
შენ... ისეთი სიყვარული დამანახე
კიდევ ვინმე დაინახავს?... ნეტავ...
გავჩუმდები... ოღონდ თქვი რომ დამიძახებ,
თქვი რომ ისევ მომანატრებ შენს თავს...
.
ჩვენ... ისეთი სიყვარული დავასვენეთ
ყელზე ლურჯი ძარღვივით რომ თრთოდა...
იქნებ გახსოვს... მაშინ მოდი – გამახსენე
ავადმყოფის უთავბოლო ბოდვა...
.
და უძილო ღამესავით დამათენე
თვალთან შენი არეული სუნთქვა...
მე... ის შმაგი სიყვარული გადავთელე
როცა ვნებით ჩურჩულებდი ყურთან...
.
მომაჩვენე – იქნებ ისევ გამიხარდეს
რაც ამღვრევდა თვალებს ნაცამტვერებს...
შენ... ეს ტრფობა ასე რატომ დამიხატე
სხვა რომ ვეღარ შეუხამებს ფერებს?...
.
გამახსენე ასე რატომ მიზიდავდა
გაზაფხულის ღამეების სუნი...
ჩვენ... ასეთი სიყვარული დაგვეკარგა –
მას ასეთი ჰქონდა... დასასრული...

2005