-შამო, გაგიღე კარები
აქ მასულ, რახელ გაბრუნა,
ისეთა არაყ დამიდგა
ეშმაკიც უნდა გაბრუვა.

ცელი კარებთან მიჰყუდე,
მე შიში არა მქონია,
მოდი სუფრასაც გაგიშლი,
ვიტყვი,- შინ ეშმაც მყოლია.

ტაბლას მაუჯე ყროლაო,
ღამე ვიმტვრიათ ზევსური,
ერცხვაის ჭიქებს ვლეწავდათ,
ერთი ეშმა და ხევსური.

ღამე დილისკენ ვათრიათ
გონიც უკუღმა ტრიალებს,
-ეს უშნოდ, რქადაგრეხილი,
რა კარგად მიცლი ფიალებს.

ჩემსკენ მაიწი მახინჯო,
რქაზე წაგავლო ხელია,
ძირიდან უნდა გამტვრიო
კაი ყანწების ფერია.

უნდა არაყით გავავსა
და სულ ერთ ყლუპად ვაქციო,
დაგატყვრეცია თვალები,
კაცთ უნახავად გაქციო.

რა იყო, რა წარბ შამიკარ?
ხო იცი? ვერას დამაკლებ,
განა რად მინდან ეგ რქანი
მართლა კი არას დაგამტვრევ.

ადე!!! დრო დადგა ეშმაო,
ეხლა საშენოს წავიდეთ,
ბლომად სავალი მოგვიძღვის,
სანამ ქვესკნელში ჩავიდეთ.

იქაც რაადამ მწადიან,
ჩემ წესებ უნდა გიმყაროთ,
ისე დაგხადათ, ეშმანი
აკეთოთ, რაიც გიბრძანოთ.

მონად გიხადოთ ხავსურმა,
არაყი გაწურინოთა,
„ქვაბებს“ სხვა აზრი ვუსახო
სულ ხინკალ გადუღინოთა.

თქვენ მბრძანებლი „სატანა“
ცრემლად დაღვრილი განახოთ.
ერთად ამდენი ურჯულო
რჯულიანები გაგხადოთ..